پرتو نور
اخلاق در کلام پیامبر (۲)
پرتو نور برنامه شماره ۱۰۶۴. آموزش اخلاق یکی از ارکان اصلی دعوت پیامبر اسلام بود، به نحوی که میتوان گفت: جامعه پیامبر پسند است، یک جامعه اخلاقی است. اما شوربختانه ما مسلمانان، بویژه روحانیون، جفای فراوان در حق رسالت پیامبر کرده‌ایم، چرا که اسلام رایج در بین ما چندان رنگ و بوی اخلاقی ندارد. در […]
سخنرانى‌ها
اسلام از خود-بیگانه»
از خود-بیگانگی در زبان فرانسوی “الیناسیون” نامیده میشود، از ریشه “الینه” به معنای “دیوانه” یا “جن‌زده”. در قدیم معتقد بودند که آدم دیوانه، دیو یا جن در او حلول می‌کند و به جای او می‌‌نشیند. در این حالت، آدمی دیگر “خود” اصلیش نیست. خود حقیقی‌اش را گم می‌کند و با آن بیگانه میشود. اسلام رایج […]
عبادت و شکوفایی معنوی»
بنا بر تعلیم مولانا، هرکدام از ما آدمیان خلاقیت‌ها و ظرفیتهایی داریم که هنوز کشف نکرده‌ایم. جمال و زیبایی بی نهایتی داریم که در پشت ابرهای تعلقاتمان مخفی است: تو هنوز ناپدیدی، ز جمال خود چه دیدی / سحری چو آفتابی ز درون خود برآیی تو چنین نهان، دریغی که مهی به زیر میغی / […]
برنامه‌های آینده
سخنرانی در شهر سان حوزه – کالیفرنیا»
مکان: بنیاد توحید. زمان: جمعه ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵ ساعت ۸ شب. عنوان سخنرانی: ایمان و رنجهای آدمی. آدرس: CAMPBELL COMMUNITY CENTER, 1 West Campbell Ave, Room Q-80, Campbell, CA 95008. برای اطلاعات بیشتر به تارنمای بنیاد توحید مراجعه کنید: http://www.bonyadtowhid.org
مقالات
جایگاه دنیا و آخرت در اخلاق اسلامى»
مفاهیم دنیا و آخرت در معارف حضور برجسته‌ای دارند، حضوری که علی‌العلوم با مذمّت دنیا و بزرگداشت آخرت توأم است. این دو مفهوم در دستگاه اخلاق دینی اسلام نقش مهمی را ایفا می‌کنند و بدون تبیین و درک این دو، نمی‌توان در فهم اخلاق اسلامی توفیق چندانی یافت. این نوشتار کوششی است برای تبیین جایگاه دنیا و آخرت در اخلاق اسلامی.
پرسش و پاسخ
خرید نماز و روزه برای متوفی»
پرسش: آیا آنچه در باور عموم مبنی بر خریدن این فرایض یا واجبات فراگیر است صحت دارد؟ آیا خانواده ی متوفی موظف هستند مبلغی به کسی یا کسانی پرداخت کنند تا آنها نماز و روزهای قضا را به جای آورند؟ چنین باوری را از کدام سوره ی قرآن استخراج کرده اند؟ آیا به گمان شما […]
آیه ۷۲ سوره احزاب»
سؤال: لطفا بفرمائید منظور از امانت در سوره احزاب آیه ۷۲ چه بوده است؟
پاسخ:
آیه ۷۲ در سوره احزاب جزو متشابهات در قران کریم است و لذا نیاز به تاویل دارد. معنای نهفته در عبارات باید رمز گشایی شوند. چون خود آیه بیان نمی کند که آن امانت چه بود که خداوند به آدم عرضه کرد و او پذیرفت، مفسران نظرات گوناگونی داده‌اند، و طبیعتاً هر مفسر بنا بر مشرب فکری ویژه‌یی که دارد، امانت الهی را تبئین کرده است.
از بین نظرات پیشنهاد شده، فکر می‌‌کنم دو تا عمیق و خردپسند ترند. یک نظر این است که امانتی که خداوند داشت، و هیچ مخلوقی توانایی حملش را نداشت، “عقل و آگاهی” است، همان چیزی که مبنای تشخیص و داوریست، مبنای مسئولیت است. انسان تنها موجودی است که بواسطه همین امانت الهی میتواند اخلاقی باشد، و رشد و پیشرفت کند.
نظر دوم از آن عارفان ماست که امانت را “عشق” و “گوهر محبت” می‌‌دانند. تنها موجودی که ظرفیت عشق و عاشقی دارد، انسان است. من در مباحث حافظ شناسی در برنامه‌های پرتو نور، پیرامون دیدگاه عارفان در این زمینه توضیحاتی داده‌ام که در صورت تمایل می‌‌توانید دریافت کنید.