امامت در ترازو
بدست admin • 10 سپتامبر 2018 • دسته: پرتو نورپرتو نور برنامه شماره ۱۴۶۰. در برنامه “تئوری‌های امامت در شیعه” به تشریح تحول دیدگاه شیعیان درباره اصل امامت پرداختیم. در ابتدا شیعیان یک تلقی بشری از امامت داشتند، و بسیاری از آنان امامان اهل بیت را “دانشمندان پارسا” می‌‌دانستند. اما رفته رفته تلقی دیگری شکل گرفت که امامان را فوق بشر و تافته جدا بافته می‌‌پنداشت، و متعقد بود که پس از رحلت رسول اکرم خداوند امر دین را به امامان تفویض کرده است. از همین رو امامت عملا ادامه نبوت است، و امامان معصوم منبع مستقلی در قانون‌گذاری دینی محسوب می‌‌شوند. از قرن پنجم هجری بدین سو در جامعه شیعه، این تلقی فرا‌بشری دست بالا را پیدا کرد و به صورت دکترین رسمی شیعه درباره امامت در آمد. در این برنامه به نقد تلقی فرا‌بشری از امامان می‌‌پردازیم، و ۴ مشکل عمده آن را بررسی می‌‌کنیم، که روی هم رفته پذیرش این تئوری را برای کسانی که قرآن کریم و عقل را حجت می‌‌شمارند، دشوار می‌‌کند.
