در مدرسه مولانا: موسی و شبان (۲)
بدست admin • 10 دسامبر 2013 • دسته: پرتو نورپرتو نور برنامه شماره ۴۶۳. در برنامه پیشین به شرح حکایت موسی و شبان پرداختیم. این حکایت هرچند یک قصه عامیانه است، اما مولانا با مهارت خاصی از آن به عنوان ظرفی برای طرح دیدگاه‌هایش در زمینه دین‌شناسی و خداشناسی استفاده می‌کند. در این برنامه به بررسی پاره‌ای از نتیجه‌گیریهای منطقی این حکایت می‌‌پردازیم: ۱) باورها و اعتقادات دینی را نباید با “ایمان” به خداوند یکی گرفت. ۲) احکام و مقررات دینی “پوسته” دین هستند، و نه “مغز” دین؛ “وسیله” هستند و نه “هدف”. ۳) انس و صمیمیت با خداوند را نمی‌توان با بیانات زیبا و تراشیده که بر زبان میرود، و یا حجم عبادات شرعی سنجید.
