ایمان و شادی (۱)
بدست admin • 19 مارس 2013 • دسته: دين شناسى٬ پرتو نورپرتو نور برنامه شماره ۴۶۰. یکی انتقادات نسل جوان امروز ما اینست که دیانت اسلامی با شادی و طرب بیگانه است. کمتر اتفاق می‌‌افتد که کسی از مجالس سننتی دینی (در مسجد و حسینیه و غیره) خارج بشود و احساس شادی و فرحناکی بکند. دل مشغولی دینداران سننتی ما به حزن و اندوه در جهان کم نظیر است. رنگ سیاه رنگ رسمی دینداران ماست. واعظان و خطیبان بر منابر عموما داستانهایی از پیشوایان دینی ذکر میکنند که اشگ حاضران را در بیاورند. حجم کمی و کیفی عزاداریها بسیار بیشتر از اعیاد مذهبی است. در ایران شیعی روز وفات پیشوایان دینی تعطیل رسمی است، نه روز تولدشان. لذا میتوان گفت که در فرهنگ رایج دینی که جوانان ما از آن تغذیه میکنند، نوعی بدبینی نسبت به شادی وجود دارد. اما باید پرسید که ریشه این بدبینی نسبت به شادی در چیست؟ آیا در ایمان عنصری هست که با شادی تعارض دارد؟ در این برنامه به بررسی این پرسش‌ها می‌‌پردازیم.
