اخلاق پارسایان

بدست • 21 آگوست 2015 • دسته: اخلاق

پارسایی بالاترین ارزش در دستگاه اخلاق دینی است. در نگاه قرآنی، شاخص برتری انسان، نه پول است، نه تبار، نه شرافت خونی، نه نژاد و رنگ پوست، و نه ملّیت، بلکه پارسایی است. پارسا انسانی‌ است که از یک نگهبان درونی‌ بیدار و قدرتمند برخوردار است، که او را از زیر پا گذاشتن حرمت‌ها و حریمها، و دست اندازی به حقوق دیگران باز می‌‌دارد. به واسطه همین تاکیدات قرآنی، از دوران اولیه اسلامی، پارسایی بر مسلمانان یک ایده‌آل بوده است، و به پارسایان به عنوان الگوهای مناسبی برای یک زندگی‌ موفق انسانی‌ می‌‌نگریسته اند. در این صحبت، تجارب معنوی برخی‌ از پارسایان تاریخ اسلام – در قالب حکایات و کلمات قصار – بررسی می‌‌شود.

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.