تئوری‌های امامت در شیعه
بدست admin • 24 آگوست 2018 • دسته: پرتو نورپرتو نور برنامه شماره ۱۳۶۹. مبانی فکری و اعتقادی شیعه در ۴ قرن نخستین اسلامی دستخوش تحول گسترده‌ای شد، بویژه اصل امامت. در ابتدا شیعیان رویکرد بشری به امامان داشتند، یعنی آنها را بشر متعارف و برخوردار از سرشت و ظرفیتهای یک انسان می‌‌دیدند. اما رفته رفته دیدگاه رقیبی شکل گرفت که امامان را فوق بشر می‌‌پنداشت: تافته‌ای جدا بافته، برخوردار از سرشت منحصر به فرد، و دارای ظرفیتهای ویژه‌ای که سایر آدمیان علی الاصول ندارند. این یک رویکرد فرا-بشری به امامان بود. در ۴ قرن نخستین، دیدگاه بشری غلبه داشت، اما بنا به عللی تدریجا به حاشیه رفت و در نهایت در بین توده‌های مردم بکلی فراموش شد. رویکرد فرا-بشری دست بالا را پیدا کرد، و از قرن ۵ هجری بصورت دکترین رسمی شیعه در آمد، و تا امروز این رویکرد در بین عالمان و روحانیون شیعه غلبه دارد. در این برنامه به بررسی این دو دیدگاه رقیب در باره امامان می‌‌پردازیم.
